Sveštenomučenik Petar (Zimonjić), mitropolit dabrobosanski, sin je vojvode i sveštenika Bogdana Zimonjića. Rođen je u Grahovu 24. juna 1866. godine.

Monaški postrig primio je 6. septembra 1895. godine. Za episkopa zahumsko-hercegovackog hirotonisan je i ustoličen u Mostaru 9. juna 1903. godine.

Poslije odlaska u penziju mitropolita dabrobosanskog Evgenija (Letice) postavljen je kraljevskim ukazom od 7. novembra 1920. za mitropolita ove eparhije.

Po izbijanju Drugog svjetskog rata, savjetovano mu je da se skloni u Srbiju ili Crnu Goru. On je na to odgovorio: "Ja sam narodni pastir, te me veže dužnost, gdje sam dijelio dobro sa narodom, da isto tako i zlo sa narodom podnosim i podijelim, i prema tome mora se sa narodom sudbina dijeliti i ostati na svome mjestu".

Dosljedno je branio pravoslavnu vjeru i srpsko pismo pred njemačkim Gestapoom. U tom bezočnom napadu, posebno zabrani upotrebe ćirilice, odlučnu ulogu imao je rimokatolički sveštenik Božidar Bralo, ustaški povjerenik za BiH.

Mitropolit Petar uhapšen je 12. maja 1941. godine i zatočen u zatvor "Beledija", a 15. maja iste godine otpremljen je u zagrebački ustaški logor Kerestinec, gdje je obrijan i oduzeta su mu sva episkopska obilježja.

Prema jednoj verziji, Sveti Petar Dabrobosanski ubijen je u Jasenovcu, gdje je bačen u užarenu peć za pečenje cigle, a prema drugoj odveden je u Gospić, a onda je sa još 55 pravoslavnih sveštenika bačen u jamu Jadovno na Velebitu.

Sveti arhijerejski sabor 1998. godine proglasio je mitropolita dabrobosanskog Petra za sveštenomučenika.

Srpska crkva ga proslavlja treće nedjelje u mjesecu septembru.

Grad Istočno Sarajevo proslavlja Svetog Petra Dabrobosanskog kao svoju krsnu slavu.