Habsburška vilica česta je pojava u španskoj i austrijskoj kraljevskoj lozi.

U studiji objavljenoj u časopisu "Annals of Human Biology" naučnici su istražili habsburške facijalne deformitete i njihovu moguću genetsku podlogu.

U zaključku se navodi da je jedinstveni izgled njihovih brada bio rezultat sklapanja brakova u istoj porodici u više naraštaja.

Habsburška dinastija bila je jedna od najuticajnijih u Evropi, ali je poznata po brakovima bliskih srodnika, što je i dovelo do njihovog pada.

"Sada prvi put možemo dokazati jasnu povezanost između te pojave i izgleda njihove vilice", navodi vodeći autor studije Roman Vilas sa univerziteta u Santjago de Komposteli.

U istraživanju je učestvovalo deset maksilofacijalnih hirurga, koji su dijagnostikovali facijalne deformitete na 66 portreta 15 članova habsburške dinastije.

Hirurzi su uspjeli da odrede 11 karakteristika mandibularnog prognatizma /isturene vilice - brade, poznate kao habsburška vilica/ i još sedam karakteristika maksilarne deficijencije.

Utvrđeno je i da oba stanja imaju zajedničku genetsku podlogu, a brakovi među srodnicima povećavaju izglede da će potomci naslijediti identičnu formu gena oba roditelja.

"Iako je naša studija zasnovana na istorijskim podacima, brakovi među bliskim srodnicima i danas su uobičajeni u nekim geografskim područjima i među nekim etničkim i vjerskim grupama i zato je važno istražiti posljedice", navodi Vilas.

On ističe da "Habsburška dinastija služi kao svojevrsna ljudska laboratorija za to, jer su u toj porodici potomci bliskih srodnika bili česti".

Habsburzi su u kontinuitetu bili na tronu Rimskog carstva od 1438. do izumiranja muške linije 1740. godine.

Zadnji habsburški kralj Španije Karlo Drugi umro je 1700. godine, a dinastija je preko austrijske linije, odnosno nasljednika Marije Terezije, opstala do kraja Prvog svjetskog rata i abdikacije austrijskog cara Karla.