Lokrumsko prokletstvo jedno je od najvećih misterija na svijetu. Ova je priča manje poznata od legendi o prokletstvu Tutankamonove grobnice i misteriji dijamanta nade.
Cijela ova nevjerovatna priča počinje 1023. godine kada je u velikom požaru na dan svetog Benedikta izgorjela većina drvenih kuća u Dubrovniku. Dubrovčani su tada za spas grada utemeljili opatiju Svete Marije na Lokrumu. Preuzeli su je benediktinci, tada najmoćniji red u Katoličkoj crkvi.
Benediktinci uskoro grade i manastir u kojem brinu o starima, siromašnima, bolesnima i nemoćnima. U to vrijeme na Lokrumu je tokom velikog nevremena našao spas od brodoloma i Ričard Lavlje Srce, koji se vraćao s krstaškog pohoda iz Palestine, piše "Jutarnji list".
Sve je teklo svojim tokom dok su Dubrovčani dobro živjeli i imali zlata. A onda su nastupila teška vremena. Krajem 18. veka prihodi su se utanjili, a rashodi ostali isti. Za održavanje mira Dubrovčani plaćaju reket Turskoj u iznosu od 12 i po hiljada dukata godišnje, što je oko 43 kilograma zlata. Pristigao je i Napoleon, i tražio kredit za svoju vojsku. Dubrovčani u strahu od rata odobravaju zajam, ali Francuzi nisu imali namjeru da ga vrate. Nastupa kriza i dubrovački gospari pate.
Po onome - dabogda imao pa nemao. Odlučuju da prodaju Lokrum. Uslov je da se benediktancima oduzme sve što imaju. I tada počinje.
Benediktanci su morali da se oproste od svog vjekovnog staništa. Odslužuju posljednju božju službu u Crkvi svete Marije. Obučeni u crni habit i s kukuljicom navučenom duboko na lice izlaze u tamnu lokrumsku noć. Pale voštanice i okreću ih prema zemlji. Tri puta obilaze svoje ostrvo i opraštaju se s njim. Vosak kaplje stazom kojom se kreću.
Uz molitvu izgovaraju u beskraj sudbinske riječi: "Neka je proklet svaki onaj koji pribavi Lokrum za svoje lično uživanje!”.
Nakon 800 godina napuštaju ostrvo da se više nikada ne vrate. Bilo je to 1798. Pet godina kasnije dubrovački vladari Gučetić, Sorkočević i Pucić prodaju ostrvo privatnicima za 60.000 dukata. Ali prokletsvo je otpočelo.
Sorkočević je skočio kroz prozor s trećeg sprata svoje palate, Gučetić se udavio u moru blizu Lokruma, a Pucić se objesio na tavanu svoje kuće.
Naredni vlasnik ostrva, bogati dubrovački kapetan Tomašević, potpuno je osiromašio, i ostrvo je morao da proda.
Prokleto ostrvo zatim kupuje izvjesni dr Jakopović iz Budimpešte, ali se ubrzo otkrilo da je nije doktor već da se lažno predstavljao, i da je bio brico. Ostrvo je nasledio njegov nećak, koji se, čim je krenuo čamcem ka njemu, udavio.
Nakon toga ostrvo je kupio brat cara Franje Josipa I, nadvojvoda Maksimilijan, za sebe i svoju suprugu Šarlotu. Međutim, Maksimilijan je otišao u Meksiko gdje su ga mučili i ubili, a Šarlota se vratila na ostrvo. Jedva je preživjela brodolom da bi na kraju izvršila samoubistvo nedaleko od Trsta.
Naredna žrtva bio je kralj Oto Fridrih Vilhelm (Ludvig II), ljubavnik carice Sisi - Elizabete Bavarske i majke nadvojvode i prestolonasljednika Rudolfa. Nakon ljetovanja na Lokrumu saznao je da ga je ministarski savjet proglasio ludim i zbacio sa prestola. Pronađen je mrtav u jezeru kraj njegovog imanja.
Poslednja vlasnica Lokruma bila je habsburška kneginja Vindiš Grac, koja je 1919. godine prodala ostrvo vladi Jugoslavije za 11 miliona dinara.
Ali, prokletstvo nije prestalo. Na Lokrumu je 1930. nestala jedna cijela porodica.
Danas je Lokrum pitomo turističko izletište i ljudi uživaju u prirodi, znamenitostima, legendama, prirodi i kupanju.
(Jutarnji list)
