Period Hladnog rata bio je vrijeme ubrzanog naoružavanja, ali i napretka nauke, pa čak i onih grana koje nisu nužno bile povezane s vojnom industrijom.

SSSR je početkom 1970. godine odobrio plan za bušenje u dubinu Zemlje bez određenog cilja. Plan je bio da se buši koliko god je to moguće.

Za lokaciju je odabrano poluostrvo Kola, a pomoću ovog eksperimenta ruski naučnici su željeli da dobiju uvid u uslove koji preovlađuju u ogromnim dubinama, kakav je hemijski sastav tla, kakve su njegove fizičke osobine i kakva je temperatura.

Kako bi u tome uspjeli, Rusi su izmislili i konstruisali brojne alate i instrumente, ne samo za bušenje rupe već i za podmazivanje bušilice i mjerenje na tolikim dubinama.

Najdublja rupa koju su uspjeli da izbuše iznosila je 12,226 metra, a to je do 2008. godine ostala najdublja bušotina koja se pripisuje čovjeku budući da je dublja i od Tihog okeana.

Rusi ipak nisu bili zadovoljni. Njihov cilj je bio da izbuše rupu od čak 15 kilometara do kraja 1993. godine, a spriječile su ih paklene temperature. Na dubini od 12km naučnici su očekivali temperaturu od 100 stepeni Celzijusa, a ona je bila 80 stepeni viša.

Na osnovu tih podataka Rusi su smatrali da je temperatura na 15 kilometara barem 300 stepeni što bi značilo da njihova mehanizacija ne bi radila i da bi se istopila poput plastike. Osim temperature iznenadilo ih je otkriće vode na dubinama za koje se smatralo da su potpuno suve, kao i otkriće mikroskopski sićušnik fosila na čak 6,7km.

Bušenja su se u različitim oblicima nastavila sve do 2005. godine, a istraživanja su prestala 2008. godine kada je čitav kompleks napušten.

Iako se radi o fantastičnom dostignuću činjenica je da je 12km tek trećina Baltičkog štita debelog otprilike 35 kilometara.

(24sata.hr)